Goodbye dustroads, hello Broome

Na een week week ontspanning, inspanning, maar vooral afgelegen van alles zijn we vandaag weer in de bewoonde wereld gekomen, het is hier hemel op aarde! Weekverslagje..

Donderdag 13 augustus
Tomtom zegt dat de reis vandaag 5,5 uur duurt (het is 50 km), en wij vragen ons af, over wat voor weg moeten we dit keer rijden?! Het blijkt allemaal wel mee te vallen; we hebben er uiteindelijk 1 uur over gedaan, het was een ‘bumpy ride’, door riviertjes rijden enz, maar rond lunchtime waren we veilig aangekomen. Dachten we.. we zaten bij het verkeerde park, dus konden we de halve weg terug rijden, joy! Aangekomen in het goede park, kregen we een safari tent aangewezen en konden we met de auto voor de tent rijden om de bagage uit te laden. Dachten we.. want toen we weer bij de auto aankwamen bleek de band lek te zijn. Leuk klusje voor mijn vader deze middag. Dus gingen we met onze koffers door het grind, over de stenen, door het gras (hebben ze geen ‘off road’ koffers?) en kwamen we uit bij een super mooie ‘tent’: fijne bedden, mooie badkamer, alles is er dus; maar wel met 4 mensen in een hokje. Er is hier ook geen internet, geen telefoonnetwerk, geen tv, geen muziek, de ultieme gelegenheid om bij te komen; we hebben de hele middag rond het zwembad gehangen. Daddy had een probleem, want deze auto bleek helemaal niet geschikt te zijn voor de roads waar wij over gingen, maar hij had al snel de band gerepareerd met hulp van echte Aussie’s, want bij ons ontbraken wat tools, en kwam ons ook verassen met het feit dat hij een extra huisje bij had geboekt, waardoor Annemarie en ik nu ons eigen huisje hebben, heeeerlijk! Het eten is hier ook heeeeeerlijk, letterlijk dining under the stars, want het dak was weggeschoven en er kwam een mooie sterrenhemel boven ons!

Vrijdag 14 augustus
Deze ochtend zijn we naar een ‘gorge’ gelopen, een spleet tussen twee bergen, waar een meertje met een waterval is waar je heerlijk kunt zwemmen. De wandeling er naartoe was nogal intensief en rocky, maar het resultaat was mooi! Omdat we nog met een lekke band zaten, gingen mijn ouders terug naar het vorige plaatsje (2 uur rijden), om de lekke band te laten repareren en een 2e reserve band te kopen, en een nood-jerrycan met diesel aan te schaffen zodat we onze reis veilig kunnen voortzetten. Wij hebben weer de hele middag aan het zwembad gezeten. Vijf uur later zijn ze terug. Omdat we ons hier soms vreselijk vervelen heeft mijn moeder een kleurboek, stiften en stickers meegenomen. Leuk..;)

Zaterdag 15 augustus
Wat een bizarre dag! Na een vroeg ontbijtje zijn we met onze volledig uitgeruste auto verder de Gibb River Road op gegaan! Tomtom geeft voor vandaag 20 uur rijden aan, we weten dat dit niet klopt, maar het blijft een lange rit. Door veel riviertjes/beekjes (bruggen hebben ze niet, je rijdt er maar gewoon doorheen) en over hele slechte wegen gereden. Onderweg komen we 4 fietsers (!) tegen, ik weet niet wat ik zie, en de ‘kamelen man’ (een man met een omgebouwde auto met twee kamelen ervoor). Na 7 uur rijden komen we aan bij de afslag naar onze slaapplek voor vanavond: Mount Elizabeth homestead, een ‘working cattle station’, een soort boerderij waar vee rond loopt en een keer per jaar binnen wordt gehaald. Maargoed, eerst de oprijlaan van 30 km hobbelweg af rijden, onderweg komen we nog een landingsbaan tegen (later in een fotoboek zien we dat hier een keer per week de post wordt gebracht, en twee keer per week de boodschappen, per vliegtuig) en dan eindelijk zijn we er! Wat een groot landgoed, en wat een klein huisje! Door Pam, de eigenaresse, worden we naar onze kamers gebracht, heel basic in vergelijking met de luxe huisjes waar we vanochtend uit gerold kwamen, maar misschien ook wel goed om alvast aan het hostel-idee te wennen. Omdat ook hier niks is (geen tv, internet, telefoon, zélfs geen zwembad) is dit de eerste keer dat we vrijwillig voorstellen een rondje te gaan lopen. Toen de hitte wat dragelijker was, begonnen we dus aan onze 4 km wandeling over het landgoed, inclusief de 4 honden van hier. Hondjes voorop, en dan wij, wat ik een gerust idee vind, met alle slangen en lizards hier. Het is een heerlijke wandeling door het ‘bos’ en de hondjes hebben hun beweging ook weer gehad. Ook zien we hier de huis-kangeroo, een 1 jaar oude grey-kangaroo die elke dag een appeltje komt eten, SUPER SCHATTIG! Pam vraagt ons waar we vandaan komen, en vertelt dat ze hier een Nederlands meisje heeft werken, die op de fiets is gekomen! Later als we gaan eten, komt ze zich al meteen voorstellen. Een echt Nederlands meisje, lang oranje haar en heel aardig. Waar ze vertrokken is? Apeldoorn, zegt ze vrolijk. Whow, van Apeldoorn naar Australie?! In 2006 is ze begonnen met haar tocht, op de fiets, naar Australie. Via Spanje naar Noord-Afrika, al die landen waar ik nog nooit van heb gehoord en ook niet weet waar ze bij horen, dan Azie, en via Indonesie naar Darwin, en dan via de Oost kust naar Tasmanie. En dan terug vliegen? Nee, ik wil de rest van de wereld nog rond! Wat een verhaal, ik ben er helemaal stil van! Haar plan was om te gaan studeren in 2002, maar tot nu toe is er nog niks van gekomen. Een ander meisje die hier werkt, ook backpacker, is bezig haar visum te verlengen met nog een jaar (dat kan als je 3 maanden bepaald werk doet) want ze is hier nog lang niet uitgekeken. Hmm, ik begin een beetje te twijfelen of die 5 maanden wel genoeg voor mij is.. Na een heerlijk Australisch home cooked maaltje willen we ons bedje in duiken, en krijgen we nog een leuk feitje mee: Kailey Minogue heeft hier geslapen! Nou, als zij hier slaapt, moet het ons ook vast lukken! Good night, sleep tight!

Zondag 16 augustus
Om een idee te geven hoe verlaten het hier is, we zijn vandaag door een gebied gereden even groot als Duitsland, met slechts 2 wegen, waarvan er maar een verhard is. Over de onverharde weg moesten wij. 200 km, bandje verwisseld onderweg want er was er weer een lek, alsof we het vaker doen. Bij de eerste, tevens enigste gelegenheid vandaag om te eten/drinken doen we dit ook, en laten we meteen de band repareren. Aan het begin van de afslag naar het park moeten we met een radio-ding laten weten dat we eraan komen, en mogen we verder. 95 km, 2 uur later komen we aan bij de receptie van het eco-park. De tenten, een soort leger tenten op palen, zijn luxe en ruim. Als we gaan eten begint het te schemeren; we denken er nog net aan om een zaklampje mee te nemen. Het eten is prima, er is hier een leuke bar waar de cowboys komen, en zoals in het gast in het gasten boek schrijft ‘the best bar i’ve been drunk at’! Annemarie en ik besluiten om na het eten naar de tent/hut/huisje te gaan. Wat een avontuur, het is ZO donker hier, je ziet niks behalve een super mooie sterrenhemel (je kan zelfs de melkweg zien) maar na een paar keer gegil zijn we veilig bij onze tent. Er staat een verassing op ons te wachten, net als we in bed liggen zien we een gigantische spin op het raam en een grote sprinkhaan op het plafond. Annemarie is als de dood voor insecten, dus ik ga, gewapend met een prullenbak en de Cosmopolitain de spin vangen. Helaas mislukte dit, hij ontsnapte en was spoorloos. De sprinkhaan laten we maar zitten, we schuiven onze bedden in het midden van de tent en hopen dat vaders het klusje snel komt klaren. Na een uur komen ze (eindelijk!) langs, en de sprinkhaan is weg. Het ‘spinnetje’ loopt hier nog ergens over de vloer, het wordt een fijne nacht.

Maandag 17 augustus
We liggen nu veilig in bed, maar dat was bijna anders geweest. Vandaag naar een super mooie gorge geweest, we waren er helemaal alleen, prive strandje enzo, heerlijk! Verder heel de middag niet veel gedaan, beetje uitgerust, bijgeslapen. Toen we naar het avondeten wilde lopen, en het inmiddels al donker was, en dat is hier ook echt DONKER, gingen ik met mijn zusje en onze vriend de zaklamp op stap. Na 5 meter was het al raak, een gil van mijn zusje.. er lag een slang op de weg. De komende 100 meter zijn we gillend en schreeuwend verder gerend, en eindelijk waren we bij onze ouders. Op de terug weg brengt papa ons.. een stuk veiliger! Vandaag hebben we ook de spin van gisteren met prullenbak en al uit het huis gegooid, dus we kunnen vanavond ook fijn slapen.

Dinsdag 18 augustus
We staan vroeg op om te kanoen. Dat was leuk, en na een swim en een lunch verlaten we onze eco strijders in Mornington om naar het volgende eco kamp 150 km verder te gaan. Hier vlak bij is een boom met een touw eraan bij een meertje (net zoals in The Notebook.. zo romantisch) en daar hebben we een speelkwartiertje. Uitgeput en uitgeleefd komen we in het laatste kamp aan, de laatste nacht, en voor de laatste keer zaklamp gedoe, beestjes in de tent. ect.. Ik kan niet wachten tot morgen!

Woensdag 19 augustus
Zodra we wakker zijn springen we de auto in en vertrekken we.. we kunnen niet wachten tot we in Broome zijn! En 5 uur later zijn we er, en het is geweldig! Een super mooi strand, luxe resort, heel mooi huisje, echt alles is geweldig! De komende 3 dagen gaan we ons lekker laten verwennen hier na helemaal verwilderd te zijn in de outback!