Ter land, ter zee, en in de lucht

Zaterdag 16 januari (Nelson)
Vandaag moeten we met de boot van het noord eiland naar het zuid eiland. Het weer is overgegaan van regen naar storm en de vaarcondities zijn 'heavy'. De reis zal daarom ook langer duren, ongeveer 4 uur, en we hebben ook nog eens vertraging. Als we eenmaal op zee zijn begint het hoor, a bumpy ride. Het wordt erger en erger, personeel komt met kotszakjes, ijsblokjes en zeeziek tabletjes langs, touwen klapperen, bestekbakken vallen op de grond en glazen breken. Mensen rennen naar de wc's, het lijkt de Titanic wel, maar gelukkig komen we wel veilig aan! Daarna gaan we de bus in en vertrekken we uit Picton, het plaatsje waar we met de boot zijn aangekomen, naar Nelson. Nelson is echt een super leuk plaatsje, leuke winkeltjes en heel veel cafetjes en restaurantjes. We zitten in de Fern Lodge, het doet me een beetje denken aan Cafe Moeke, beneden is de bar, waar we beginnen met een bier proeverij, en restaurant, en boven slapen wij, in een prima 4 persoonskamer met heerlijke badkamer!

Zondag 17 januari (Nelson)
Een prachtige dag, dus lekker door het stadje gelopen, leuke winkeltjes, naar de (eerste!) kerk geweest, naar het center van New Zealand gelopen, lekker koffie gedronken bij Starbucks, een wandeling langs de rivier gemaakt en mijn voetjes af laten koelen in het water, een heerlijk dagje!

Maandag 18 januari (Westport)
Vertrokken richting de westkust! Na een boodschappen stop gingen we naar de Nelson Lakes, heel koud water, en vooral vol met zandvliegen, zo vervelend! Dus toen iedereen in de bus kwam schuilen zijn we maar weer verder gegaan. Op naar Westport! Onderweg zijn er nog een paar mensen gedropt voor paardrijden en jetboot sjeesen en toen gingen we naar ons hostel, een prima hostel, wij slapen met 10 meisjes in een grote ruimte met lounge gedeelte, keuken en badkamer (luxe!!). Daarna gaan we richting het strand, hebben we daar ons na-middagje gelegen, boodschappen gedaan, gekookt en toen was het tijd voor... TV! Echt zo lang geleden dat ik tv heb gekeken, dus we hebben allemaal met een lekker kopje thee, programma's gekeken als ER en Lost, en als klapper op de vuurpijl het nieuws. Zijn we tenminste ook op de hoogte van de problemen in Haiti waar wij eigenlijk allemaal niks van wisten!

Dinsdag 19 januari (Lake Mahinapua)
Als een van de 10 mensen dan besluit om 2,5 uur voordat we in de bus moeten zitten op te staan en te gaan rommelen met een plastic zak, is natuurlijk wel meteen iedereen wakker. Nougoed, als iedereen uitgebreid gedouchd en uitgerust in de bus zit kunnen we vertrekken, op naar de eerste wandeling, langs de cliffs van NZ, dan naar het punt waar je het dichtst bij AU zit, we komen langs het bordje met de steden en als laatste een plek waar zeehonden zitten. Eerst zagen we er 2, maar als je goed keek bleken ze echt overal te zitten! Met een ijsje als beloning ging iedereen weer in de bus zitten, op naar wandeling 2, waar je naar een strandje liep en terug. Bij wandeling 3 had ik en meer het wel gezien, dus hebben we lekker een picknick lunch gehad. En als we in Greymouth onze laatste supermarkt tegenkomen voor de komende 3 dagen, maken we daar even gebruik van, en kunnen we volgeladen op naar de slaapplaats van vanavond, wat een bijzondere overnachting gaat worden. We slapen in de pub van Les, een 84 jaar oude 'excentrieke' man. Aan een onwijs verlaten weg in the middle of nowhere staat deze grote schuur, een cafe: the poo-pub met z'n dochter achter de bar, 500 petjes aan het plafond en vanaf 2000 tot gister, een foto van elke groep die langs is geweest, begonnen op de muren en toen die vol zaten zijn ze ze in boeken gaan plakken. Het strand is hier aan de ene kant, en aan de andere kant van de weg is een meer, waar we nog een uurtje naartoe gaan, waarna we aan tafel kunnen voor de heerlijke bbq die voor ons is gekookt door Les en onze busdriver. Daarna moet iedereen zich klaarmaken voor het feest van vanavond, de mannen als transverstites en de vrouwen als tarts, het leverde hilarische verkleedpartijtjes op. Mannen konden niet van hun 'borsten' afblijven, en vrouwen beseften dat het echt zo moeilijk is om een bh met een hand open te krijgen! Het was een leuk avondje!

Woensdag 20 januari (Frans Josef)
Op naar Frans, mannen met de make up nog op, en wallen onder de ogen zitten de meeste mensen nog in de bus. We stoppen bij een museum, een heel vreemd museum, possum pies, bunny burgers en roadkill sandwiches staan op het menu, de bankjes zijn allemaal bedekt met possum bont, en dat was nog maar het restaurantje, want als we de schuur erachter, het museum, in gaan, komt het pas echt. Opgezette beesten, possums in hokjes, flauwe grapjes (zoals als je een hekje open deed kwam er een dode possum in je nek) en een film over Bambi de terrorist, over hoe de hert een grote plaag in Nieuw Zeeland is geweest. Nouja een aparte ervaring. Daarna weer door, aangekomen in Frans Josef naar het hostel, echt heerlijk zitten we hier, ik heb eindelijk een echt matras, in plaats van een schuim matje, en we hebben een 20 persoons jacuzzi! HEERLIJK! Hier hebben we dus lekker in gezeten! We is nu trouwens 3 Nederlandse meisjes en ik. 's Avonds vroeg naar bed want morgen gaan we weer actief doen!

Donderdag 21 januari (Frans Josef)
Vandaag ga ik een full day Frans Josef glacier hike doen! Oh wat ben ik toch sportief! Als we aankomen bij de receptie moeten we een rondje lopen om al onze spullen te verzamelen: een overbroek, wollen sokken, goede schoenen, spikes, jas, muts en wanten, klaar om te gaan! 5 minuten met de bus en dan komen we aan bij de voet van de gletsjer. Met onze charmante gids Ben beginnen we het nog makkelijke gedeelte, recht door over stenen. Toen moesten we onze spikes aantrekken want we gingen het ijs op klimmen. Ben met de hakbijl voorop om goede stapjes te maken, en 11 mensen erachteraan. Het was echt prachtig, het ijs was blauw en we gingen erover heen, door spleten en in grotten. Met zon, hagel, regen en wind kwamen we bij de top aan, het was een hele klim maar het was prachtig! Toen moest onze gids ineens weg want er was iemand die met de helicopter opgehaald werd vanwege een astma aanval, en konden wij lekker lunchen. En toen begon het te regenen, en te pleuren, en te gieten! En toen besloten we maar om de meest rechte weg naar beneden te gaan. Nat, bezweet, maar met een gletsjer-ervaring rijker kwamen we weer beneden. En als we alle spullen weer hebben ingeleverd slenteren we naar het hostel, springen we onder een warme douche en gaan we naar het restaurant waar ik van een verdiend bord met nacho's heb genoten. Morgen ga ik weer iets spannends doen, en ik moet er al om 6 uur voor klaar staan dus spullen inpakken en naar bed!

Vrijdag 22 januari (Wanaka)
Om zes uur stonden we met een groepje van 8 klaar om te gaan.. skydiven! Maar toen het busje van de skydive aan kwam rijden had die slecht nieuws, er hing nog ee nte dikke laag mist rond de berg, maar over drie kwartier kwam die terug en dan zag het er een stuk beter uit! Nou, die tijd uitgezeten, kwam die weer terug, weer met een slechte mededeling, het was nogsteeds niet goed. Baleeeen, als er een sport afhankelijk van het weer is, is het skydiven in Nieuw Zeeland dus wel. Maargoed, we rijden vandaag naar Wanaka, en ook daar kan je skydiven, dus proberen we het daar. Eerst nog een lange rit met wat Japanse foto stops, we zijn over 10 een laans bruggen gereden, dat vinden ze hier leuk, en toen kwamen we aan in Wanaka, naar het hostel gegaan, en toen kregen we weer slecht nieuws. De skydive die voor half 5 gepland stond kon ook niet doorgaan vanwege het weer, dus laatste kans hier morgen ochtend voordat we vertrekken. Nougoed, dan maar even relaxen in de TV lounge hier met een film en een hapje en een drankje..

Zaterdag 23 januari (Queenstown)
We gaan het weer proberen, om half 8 moeten alle skydivers klaar staan voor vertrek. We geloven het bijna niet als we dan ook daadwerkelijk het busje in mogen stappen en gaan! Het ziet er nu toch echt naar uit dat het gaat gebeuren! Na de instructie, betaling en een handtekening (wij zijn niet verantwoordelijk voor ongelukken en/of dood), kunnen we ons gaan aankleden. De eerste vlucht neemt 4 van ons mee, de tweede 3 (waar ik bij zit) en de derde de laatste 2, dus we konden eerst even kijken hoe de anderen het deden. Als kleine witte stipjes zag je ze uit het vliegtuig springen (jeeeetje wat was dat hoog!) en alles ging goed! Nu konden wij! Een meisje in mijn vliegtuig (vliegtuigje, begrijp me goed het is echt onwijs klein) was zo bang dat ze toen we halverwege waren begon te huilen, en haar vriend, die was ook heel zenuwachtig, maar toen zij op 12.000 feet eruit werden gedropt kon voor mij de pret beginnen! Het was zoooo gaaf! Als je er net uitvalt voel je echt dat je valt, maar daarna drijf je zo op de lucht (netzoals toen ik het indoor had gedaan dus ik had al een beetje ervaring) en het uitzicht was echt prachtig met de besneeuwde bergtoppen en na ongeveer een minuut ging de parachute open, kon ik mijn bril afzetten, en was het nog 5 minuten genieten van het door de lucht zweven, het was zo mooi! Toen mijn tandem man vroeg of ik nog wat 'spins' wilde maken zei ik ja! Kom maar op. Dus met wat rondjes links en rechts kwamen we mooi boven het vliegveldje uit, en daar hadden we een zachte landing. Wowieeee! Toen mochten we de dvd bekijken en kregen we die met een cd vol met foto's mee. Toen konden we nog even na genieten en toen iedereen weer veilig op de grond was gingen we met het busje terug naar onze grote bus, die bij 'puzzle world' stond. We konden er nog snel even kijken, heel veel optische illusies, kamers waar het water naar boven loopt, en een kamer vol met gezichten en waar je ook stond of liep, de ogen volgde je altijd. Toen de bus in richting Queenstown, met een stop bij AJ Hackett Bunge. De uitvinder van deze nu bekende atractie, die begonnen is op een van de polynesische eilanden, waar ze gewoon met een boomwortel gebonden aan hun voet van een muur af sprongen. Tja, en dan denk je moet ik dit nou ook niet doen?! Het leven is te kort om nee te zeggen, dus ik stond al vooraan om te gaan betalen! Bleek dat alleen twee andere jongens met mij mee gingen, de rest durfden niet! Nougoed, maandag gaat het dus gebeuren! En toen naar Queenstown, groepsfoto maken en iedereen bij de hostels te droppen. Het was 3 uur dus ik heb nog even lekker door het plaatsje gelopen, het is echt prachtig hier met een groot meer, en bergen eromheen. Verder zitten er heel veel leuke winkeltjes, restaurantjes en barren, dus 's avonds was het tijd om die te gaan onderzoeken, met een groep van mijn bus. Het was heel gezellig!

Zondag 24 januari (Queenstown)
Om 11 uur uit je bed komen, nu kan het nog dus ik geniet er nu nog lekker van! Over vier weken kom ik namelijk al aan in NL! Time flies! Het weer is hier echt heerlijk, niet te warm, maar wel een strak blauwe lucht en een lekker windje. Ik beland daarom aan het meer in het gras met mijn boek, maar kom niet ver want ik val al snel.. in slaap. Nougoed, dan maar wat actiefs, boodschappen doen! Daarvoor moet ik naar de andere kant van de 'stad' dus een lekker wandelingetje. Na de lunch weer lekker in het zonnetje, daarna nog een rondje gelopen naar de peninsula en een lekker rustig avondje gehouden. Moet mijn hart wat rust geven voor morgen denk ik..

Maandag 25 januari (Queenstown)
Vandaag is de dag, dat ik van 134 meter hoog ga bungy jumpen! Maar eerst nog even een rustig ochtendje in de zon; om 1 uur hoefde ik pas bij de bungy jump centrale te zijn. Daar werden we (nog 2 jongens en 2 meisjes van mijn bus) opgehaald, om een ritje van 40 min te maken naar de vallei waar de Nevis Bungy was. Daar werden we voor de 3e keer gewogen (check, check, dubble check) en gingen we met een soort kabelbaan naar het hokje wat boven de vallei schommelde en waar we vanaf zouden gaan springen. We waren met 10 mensen, en het ging van zwaar naar licht, dus de eerste vent was een gespierde brede-schouders macho type, die trillend met rode oogjes ik shock naar boven kwam, oke nu begon ik het toch wel spannend te vinden! De bodem was deels ook van glas dus ik kon al mijn voorgangers goed bestuderen. En toen werd mijn naam geroepen, ik kreeg banden om mijn enkels, moest toen in de tandartsstoel gaan zitten waar het koord aan mijn voeten en harnas gemaakt werd, en werd ervanaf geholpen en liep als een pinguin naar het randje. Er werd afgeteld van 5 naar 1, ik nam een duik, en daar ging ik! Als een vogeltje in de lucht, het was zo'n heerlijk gevoel, zo rustig, zo mooi! Maar het ging ook snel voorbij! Na een vrije val van ongeveer 8 seconden ging ik in de eerste bounce, en hier moest je proberen aan een koord te trekken bij je voeten, waardoor je ipv met je (rode) hoofd naar beneden bungelde, je voeten losmaakten en in je harnas hing. Dit ging heel soepel dus kon toen lekker van het uitzicht genieten en wachten totdat het takelding me omhoog zou halen. Vol adrenaline kwam ik weer boven, die glimlach ging niet meer van mijn gezicht af en kon lekker ontspannen naar de laatste kijken. Toen gingen de twee meisjes een canyon swing doen, een soort hele grote schommel in een vallei, en met ons verassingspakket naar huis, ik heb mijn 'Nevis Bungy Jumper' shirt de hele middag met trots gedragen. En 's avonds nog even naar de bar om afscheid te nemen van een paar mensen en een drankje op vandaag te drinken!

Dinsdag 26 januari (Queenstown)
Een dagtrip naar Milford Sound staat vandaag op het programma, als je dit overslaat is het net alsof je naar Cairo gaat en niet de pyramides gaat bekijken, volgens de Lonley Planet, dus boeken de toeristjes braaf de tochten en gaan er dagelijk bussen vol richting de kust. Het begon goed, we reden op een mooie weg, aan de ene kant een meer aan de andere kant steile rotsen. En toen kwamen we op een scherpe bocht en kwam er een ander groot voertuig ons tegemoet. Of een botsing met de truck, of een botsing met de rots, dat laatste is het geworden. We kwamen vast te zitten op de rots en als eerste klonk onze bestuurder met een trillende stem: is everybody ok? Die arme stoere kiwi was helemaal in shock! Toen ging die proberen de bus verder te krijgen maar dat lukte niet, dus ging die even op onderzoek uit. Het bleek een mooie grote kras en een kapote raam te zijn. Wat nou de fout was, 100 meter terug stond een wagen die ons had moeten waarschuwen dat er een ander groot voertuig aankwam, maar door miscommunicatie wisten ze niet dat die truck al zo dicht bij was! Nougoed, bus was eindelijk bevreid en er werd al een nieuwe bus gestuurd en daarmee konden we weer verder! Met wat vertraging gingen we de laatste 3 uur rijden, zodat we optijd nog de boot op konden. Het was inmiddels half 2 dus iedereen had honger en het buffet wat klaar stond wer dus ook meteen bestormd! Heerlijk was het! Daarna lekker genieten op het dak want het weer was ook prachtig! En de Fjorden ook, bergen met sneeuw die in de zee verdwijnen, heel mooi! Na 2 uur zijn we nog even naar een onderwater 'observatory' geweest, mooie visjes en koraal gezien, en toen weer de bus in terug! Het was een hele busrit, 600 km, maar het was het allemaal waard!

Woensdag 27 januari (Christchurch)
Van Queenstown ga ik vandaag verder naar Christchurch, een rit van 600 kilometer, de hele dag in de bus dus, met een paar stops voor eten, drinken en 'fluid management' zoals de buschauffeur het noemt, en ook een stop bij een speciaal kerkje, weet alleen niet meer wat er speciaal aan was, maar weet wel dat het het kerkje is met het mooiste uitzicht ooit. Om half 5 zit ik in mijn hostel, en bel ik Wil en Riki Theeuwen op. Dat zijn de oom en tante van mijn vader, en de broer en schoonzus van mijn oma (volgen jullie het nog?). Zij wonen vlak bij Christchurch en nu ik hier aan de andere kant van de wereld ben leek het me leuk om ze te bezoeken, dus bel ik ze op! Morgen komt Wil me ophalen, en dan gaan we een dagje op stap naar de peninsula. Ik heb er zin in! Verder nog een rondje door de stad gelopen, het duurt niet lang voordat ik de winkelstraat heb gevonden, boodschappen gedaan en een rondje in het park gelopen.

Donderdag 28 januari (Christchurch)
Om 9 uur komt Wil me ophalen, ik herken de auto meteen en stap in! We rijden naar het huis ongeveer 10 minuten van het centrum vandaan, waar ik ook Riki ontmoet! Na een rondleiding in het huis stappen we weer in de auto, want we gaan op stap! We gaan richting Akaroa, met onderweg een paar stops bij boederijtjes waar we kersen, aardbijen, honing, eieren, perzikken en nectarines halen. Een koffiestop boven op de berg met uitzicht op de baaien en niet veel later rijden we het stadje binnen. Het een erg schattig kustplaatsje, en als we de hoofdstraat uit hebben gelopen eten we lekker onze lunch op. Hierna gaan we nog naar een baai met een strandje, en stappen we weer in de auto voor de terugweg! Weer thuis gaat Riki koken en ga ik met Wil naar de tuin die vol met groenten staat! En een half uurtje later genieten we van een lekkere tomatensoep van tomaten uit eigen tuin, aardappelen, gehaktbal en als toetje een apple crumble, het was heerlijk! Dan brengt Wil me met mijn tassen vol aardbeien en kersen naar huis en moet ik inpakken voor morgen. Wil en Riki nogmaals bedankt, het was een leuke dag!