Ticket to the tropics

Vrijdag 29 januari (Kaikoura)
De bus in en weer verder! We rijden in 3 uur naar Kaikoura, een mooi kustplaatsje met als hoofdactiviteit zwemmen met dolfijnen en walvis spotten, beide heb ik al gedaan dus voor mij een lekker relax dagje! Met een koffie en scone in een cafetje, een wandelingetje en een boekje lezen in de zon maken mijn dag helemaal goed. Ook bel ik Bruce, de neef van de moeder van Fleur (au pair) die een wijngaard heeft vlak bij Wellington, waar ik morgen heen ga! We spreken af dat ik daar zondag met de trein heen ga om rond te kijken en wijntjes te drinken, klint goeeeed, ik kan niet wachten!

Zaterdag 30 januari (Wellington)
Ik heb een kamer aan de oceaan dus heb heerlijk geslapen met het geruis op de achtergrond en word wakker van de zonnestralen die binnen vallen. Heerlijk! Dan moet ik me klaarmaken want de bus komt me ophalen, en we gaan richting Picton, de plaats waar we het zuider eiland verlaten en met de ferry weer naar het noorden gaan. Gelukkig is het weer dit keer rustig, zonnig, en kunnen we lekker op het zonnedek zitten. Na drie uur rustig varen komen we aan in Wellington, waar we bij het hostel worden gedropt. De stad is vol met ACDC fans, want die geven vanavond een concert. Ik zie ze als ik nog besluit om naar het Te Papa museum te gaan, een van de populairste museums van Nieuw Zeeland. Het is ook erg mooi maar zo groot dat ik met het halve uur dat ik nog heb voordat het sluit niet goed weet waar ik moet beginnen! Daarna ga ik lekker eten, nog even wandelen en is de dag weer voorbij!

Zondag 31 januari (Wellington)
Toen Bruce gister aan de telefoon zei dat die me met de Rolls Royce kwam ophalen, dacht ik dat die een grapje maakte. Niet dus.. toen ik hem de parkeerplaats zag oprijden van het kleine kleine treinstationnetje van Featherston, een uur buiten Wellington. Wat een figuur, heel aardig, heel rond buikje. Met de Rolls maken we een tour door de buurt, Martinborough, en gaan daarna naar het huis. Hier skypen we met Jean die het natuurlijk super leuk vindt dat ik haar neef op ben gaan zoeken! Na de koffie beginnen we aan de wijntour, maar ik mag kiezen, de Rolls of de London Taxi, nouja uuuuhm, de Rolls zat heerlijk dus laten we daar maar verder in gaan. Martinborough, een heel klein plaatsje, zit vol met wijngaarden, kleintjes maar van 10 tot 30 hectare, wat de wijn exclusief en duur maakt. We bezoeken er een, twee, en na de derde begin ik te snappen waarom wijnproevers de wijn uitspugen ipv het hele glaasje leeg drinken. En bij de vierde krijgen we echt een uitgebreide proeverij, en staan we opeens naast ACDC wijn te proeven, die gister nog stonden te rocken in het stadium! Met een doos onder z'n arm gaat Bruce weer naar de auto, ik ook, want het is lunch tijd! Dan gaan we naar het cafe van Bruce en zijn vrouw Robyn, die samenwerkt met een wijngaard wat betekend, meer wijn! En we genieten van een heerlijke fish chowder, een lekkere vis soep, en er komt nog een vriend van Bruce bij zitten, die in Tonga heeft gewerkt, dus ik krijg genoeg tips. Na wat uitbuiken bedenkt Robyn de perfecte activiteit voordat ik weer op de trein moet, een schommelbrug! Ergens hoog in de bergen is een lange schommelbrug over een rivier, juist. Dat wat even wiebelig, en dan ook nog zo'n figuur als Bruce achter je aan.. ik was blij dat ik weer op het vaste land stond! Toen door naar het trein station, en met een fles wijn in mijn tas ging ik de trein in en stond Bruce me uit te zwaaien, het was een mooi dagje!

Maandag 1 februari (Taupo)
Redelijk saai dagje vandaag, het windy Wellington verlaten en opweg naar Taupo. Onderweg rijden we nog langs het Tongariro national park, en ik kijk met trots naar de berg die ik beklommen hebt! Voelt goeeed. Rond 3 uur komen we aan in Taupo, bekend om Lake Taupo, een heel groot meer, waar ik lekker op het strand ga uitwaaien. Daarna boodschapjes en niet veel bijzonders..

Dinsdag 2 februari (Auckland)
Nou daar ben ik weer, voor de 3e keer in Auckland! Het was weer een lange dag rijden vandaag, met een lunchstop in Metameta waar ik een appel in een fruitwinkeltje wilde kopen. Er werd net een bus Aziaten los gelaten en ik dacht dat Nederlanders erg waren met voordringen, maar dit sloeg alles. Ik stond (dacht ik) voor de kassa klaar om af te rekenen, komen er ineens van alle kanten Aziaten om hun manden met fruit af te rekenen. Bij de eerste keer wist ik nog niet goed wat er gebeurde maar toen de tweede kwam dacht ik echt 'excuse me, I was first!' Nougoed, met wat ellebogen werk was het gelukt! En rond 3 uur kwamen we in Auckland, dus ingechecked, rondje gelopen en boek gelezen bij de Starbucks, gekookt, tas opgeruimd en ingepakt en klaar voor morgen (VROEG) want ik moet om 5.30 de bus al hebben!

Woensdag 3 februari (Nuku'Alofa)
Sinds de Tongariro crossing vertrouw ik mijn wekker (drie wekkers zelfs) niet meer, dus durf eigenlijk niet te gaan slapen, maar rond 2 uur ga ik toch nog even naar dromenland om vervolgens om kwart over vier er weer uit te gaan! Aankleden en gaan! Met de Airbus express ga ik naar het vliegveld, stap bij de eerste de beste gelegenheid uit en kom bij de domestic hal, blijkt dat international nog 10 min lopen is, maar een lief oud vrouwtje brengt me erheen. Mijn koffer mag gelukkig weer mee, en ik ook! Om zeven uur stappen we in, en om half 8 zitten we in de lucht. Ik vlieg met Air New Zealand, verkozen tot luchtvaartmaatschappij van het jaar, en terecht! Naast de vriendelijke vrouwtjes heeft elke stoel heeft een eigen touchscreen scherm met ruime keus uit films, tv programma's, radio, muziek en spelletjes. De vlucht gaat te snel, halverwege mijn tweede film (the Soloist) gaan we al landen! Ik heb weer een stempel erbij in mijn paspoort, en met mijn koffer ga ik naar buiten. Peter staat met het bordje Toni's guesthouse, die moet ik hebben! Het is warm en benauwd, en overal staan palembomen. Als we nog twee anderen hebben, gaan we het busje in. Het vliegveld is aan de ene kant van het eiland en wij moeten naar de andere kant. Onderweg zie ik de 'supermarkten' een soort ruim wchokje met tralies ervoor en dan mag je aanwijzen wat je wilt, de huisjes zijn klein en veel is buiten, en kindjes rennen op straat. We komen langs het huis van de koning, waar de hekken van de oprijlaan gewoon open staan. Ons buisje houdt zich keurig aan het snelheids limiet, 40 km/ph, hoe breed en rustig de weg ook is, haast hebben ze hier niet. We rijden nog 10 minuten over een zandweggetje met diepe kuilen, en dan komen we aan bij het guesthouse, het ziet er prima uit, en ik heb een lekker kamertje met maar 2 bedden waarvan een voor mij, eentje is er vrij. Ik heb zo'n honger, en Robyn en Scott (de twee andere mensen) ook, dus brengt het busje ons meteen door naar het Nuku'Alofa, de 'hoofdstad'. We werden voor de markt gedropt, en toen ik in het eerste tentje iets lekkers te eten zag besefte ik dat ik helemaal geen geld had, dus dat ging ik eerst maar even halen! Toen ik een tros van 12 bananen zag vroeg ik aan het mannetje of ik er 4 mocht hebben. Hij lachte, en keek me raar aan.. Bananen koop je hier dus in trossen van 12! Vooruit dan maar, bananen voor ontbijt morgen! Brood, appels, wortels, tonijn en crackers, mijn noodvoerpakket is compleet! Blond, vrouw, toerist, drie dingen die het vooral voor mannen erg intressant maken om naar te kijken en Tongase woorden te roepen waarvan ik de betekenis niet eens wil weten. Maar verder zijn ze hier heel erg vriendelijk. Als ik op een terrasje even wat zit te lezen en te drinken komen er twee meisjes naar me toe, Lupe Lesonya en Darda Jubriletty, ze zijn heel erg geintresseerd en vinden mijn haar, neus, handen, ogen, alles mooi! Je lijkt net op Hannah Montanna! Ze zijn allebei heel lief en raken niet uitgevraagd. Heb je een baby, heb je een man? Waar is je moeder, zit je op school? Ze vinden het allemaal heel erg intressant! Ook leren ze me wat Tongan, dus ik kan nu tegen al die kerels zeggen dat ik niet met ze wil trouwen! Om 5 uur haalt het busje ons weer op, neem ik afscheid van de twee meisjes. Ze vragen mijn nummer en willen morgen weer met me afspreken! In het busje vragen Robyn en Scott of ik mee ga naar de dinnershow vanavond, jaaa dan hoef ik ook niet te bedenken wat ik ga koken! Maar terwijl ik dit verhaaltje heb getypt (en ontzettend lekgeprikt word) besluit ik eigenlijk maar om niet mee te gaan, ik ben zo moe en heb hier toch nog 5 dagen dus duik zo lekker mijn bedje in, hang mijn klamboe uit en ga lekker dromen!

Donderdag 4 februari (Nuku'Alofa)
Meer dan een klokje rond geslapen, heerlijk! Na een toast met bananen ontbijtje (oeh wat zijn die bananen trouwens lekker, too sweet zoals Rose het zou zeggen, echt heerlijk zoet!) gingen Robyn en Scott weg, die gingen 3 dagen naar Eua, een ander eilandje. Ik lees mijn boek en kan niet veel anders doen want het is een bewolkte dag en om de 10 minuten regent het, niet hard, maar toch. Na de lunch ga ik even op bed liggen en hou een schoonheids slaapje, en word gewekt door Robyn, ze zijn weer terug want de ferry ging niet, er was een 'hurricane-alarm'! Jeetje, maar volgens Peter betekende dit naast een woeste zee alleen maar veel regen en wind. Oke, dus Robyn en Scott hadden een autotje gehuurd en vroegen of ik meeging. Ja leuk! Dus zijn we een stuk langs de kust gereden, op mooie strandjes geweest, toen we op het idee kwamen om John op te halen, hij zat ook in het busje van het vliegveld naar de hotels en zij hadden hem gister weer gezien bij de dinnershow. Nou opzoek naar zijn hotel dus! Na wat vriendelijke uitleggen over welke kant we op moesten kwamen we er! En hij was heel blij ons te zien want zijn hotel lag dan wel mooi aan het strand, het was echt zo geisoleerd en stil daar! Dus hebben we lekker wat gedronken aan de oceaan, toen we wat Tongase boys in de zee zagen dachten we, dat ziet er heerlijk uit, dat doen we ook! Dus omkleden en springen! Het water was echt heeeerlijk, en we konden in een soort 'gat' zwemmen wat afgeschermd werd door een strook met lavagesteente, oke lastig uitleggen maar het zorge er dus voor dat we een natuurlijk zwembad hadden en geen last hadden van de ruige zee! Daarna konden we douchen in John fale (strandhuisje) en zijn we weer op pad gegaan, en met zondsondergang reden we met een grote boog (ong half het eiland) weer terug naar onze guesthouse. Het is een beetje lastig rijden hier, er zijn geen straatnamen, bordjes, plaatsnamen, richtingen of wat dan ook, en de kaarten maken het er ook niet erg duidelijk op, maar iedereen wil graag helpen en zo hebben we er een mooi dagje van gemaakt!

Vrijdag 5 februari (Nuku'Alofa)
Vandaag voelde ik me een deelnemer aan Expeditie Robinson. Na een ontbijt en koffie in een restaurantje gingen we naar de ferry. Robyn en Scott, de wereldreizigers uit Alaska, John, gescheiden vader uit Amerika, Claire en Tom, moeder en zoon die even ertussenuit moesten, Simona, de Italiaanse economie student, en ik. Twee dagen geleden kenden we elkaar nog niet, en nu gaan we naar een grootendeels onbewoond eiland met alleen een bar/restaurant, en we hebben een geweldige dag gehad! Scrabble, lekker lunchen, snorkelen, zwemmen, zonnen, genieten! Met een touw aan een palmboom het water in slingeren, ah wat was het heerlijk!