I survived Fraser Island

Maandag 28 september (1770)
In Australie heten fietsen ‘push-bikes’, en ik weet nu ook waarom. Mijn fietstripje vanochtend op een veel te kleine knal roze fiets liep een beetje stroef omdat ik meer bezig was de fiets de heuvel op te duwen dan ik normaal kon fietsen. En als eigenweize hollander hing mijn helm ook aan mijn stuur (ipv op mijn hoofd) naast mijn zojuist gekochte boodschappen, wat het trappen op deze kinderfiets niet makkelijker maakte. Anyway na 2 maanden was het gevoel van fietsen wel weer even leuk. In de middag wat rond gehangen in het hostel, de was gedaan en ingepakt voor morgen. We spelen nog een spelletje soccer met de mensen van het hostel en verder vanavond optijd naar bed want morgen moeten we de bus van 6 uur hebben!

Dinsdag 29 september (1770 – Rainbow Beach)
Om 6 uur zat iedereen – behalve 4 English blokes – in de bus. 20 minuten later kwamen ze aangestrompeld, ze hadden zich verslapen maar ze hadden echt een douche nodig. Dit is dus al een van de voorbeelden waarom ik de gemiddelde Engelse backpacker niet echt mag (luidruchtig, brutaal en onbeschoft). Als we eindelijk allemaal in het busje zitten gaan we naar de grote bus, en dan verlaten we the Town of 1770 – Agnes water. Ik ben hier een week geweest, het is het kleinste ‘dorpje’ waar heb geslapen maar ik heb het onwijs naar mijn zin gehad. Het hostel was super, de mensen waren gezellig en we hebben leuke dingen gedaan. Maar we moeten weer verder! Vandaag staat een 5,5 uur lange busrit naar Rainbow beach op het programma, en om 1 uur zijn we er. Na de briefing van 2 uur voor morgen (de 3 daagse kampeer/4WD tour op Fraser Island) zijn de groepjes bekend. Ik heb het heel erg getroffen met mijn groep: Nederlanders, Canadezen, Zwitsers en een Israelier. Allemaal leuk en gezellig.

Woensdag 30 september (Fraser Island)
Zes uur op, en na briefing 1, 2, controle en briefing 3 konden we om half 10 de auto in en gaaaan! 4 Nederlanders, 4 Canadezen, 3 Zwitsers en een Israelier, 11 mensen in een 4WD jeep, 3 dagen lang kamperen op ’s werelds grootste zandeiland: Fraser Island. Onze karakteristieke Australische vriend Merv, eigenaar van het bedrijf heeft ons goed geinstructureerd, we zijn op de hoogte van alle gevaren en weten wat we moeten doen in geval van nood, dus we zijn klaar voor het avontuur. We nemen de ferry en na 10 minuten komen we aan, het is geweldig! Het strand is hier de weg, we cruisen er een uurtje overheen en dan komen we aan bij Eli Creek. Je kan hier een stuk naar boven lopen en dan plons je in het riviertje en stroom je zo de oceaan in. Hierna gaan we richting ons eerste kamp, wat naast een ‘shipwreck’ is, bizar om te zien, zetten we de tenten op en beginnen we als eerste groep met koken, wat later heel slim blijkt te zijn want als wij met zons ondergang van de bqq zitten te smullen zijn de andere groepen nog met zaklampen aan het koken. Het is zo gezellig hier, de sfeer is perfect en wat is een betere plek dan aan de oceaan op het strand slapen!? Het is opmerkelijk hoe veel licht we krijgen van de maan, we hebben geen extra licht meer nodig en kunnen lekker in de duinen genieten van een drankje. Het is een leuke gezellige avond en zodra ik in mijn slaapzakje lig (geen matjes, geen kussens, puur natuur) val ik in slaap.

Donderdag 1 oktober (Fraser Island)
Iedereen is vroeg op,we breken de tenten snel af waardoor we om half 7 weg kunnen rijden richting Indian Head. Onderweg zien we 2 walvissen die een speel-kwartiertje hebben, het is geweldig om te zien. We komen ook 3 keer vast te zitten, maar met teamwork komen we er binnen no-time ook weer uit. Indian Head is het uiterste puntje van het eiland en na een kleine rotsbeklimming hebben we een prachtig uitzicht. Hierna halen we onze kookspullen van het dak en maken we ontbijt (scrambled eggs) op het strand, mijn ochtend kan niet meer stuk. Afwassen in de oceaan en daarna richting Lake McKenzie. Als we bij een weg aankomen richting de Lake gaan we de uitdaging aan, het ziet er uit als een grote zandbak. Hoe verder we gaan hoe erger het wordt, maar des te leuker. We gaan van links naar rechts, en vliegen door de auto maar hebben alle vertrouwen in onze Zwitserse ambulance chauffeuze. Hiernaast hebben we ook nog een verpleegster en arts in opleiding aan boord dus we zitten veilig. Na 1 uur hobbelen komen we aan bij een paradijsje. Wit zand en een azuur blauw meer, perfect! Allemaal gewassen en bijgebruind, en enthousiast voor de weg terug! We wisselen van bestuurder en onze Nederlandse vriend Wouter neemt het over, en maakt er een leuke rit van, we sjeezen door de bossen en luisteren muziek. We rijden richting ons kamp gaan als team te werk, een paar doen de afwas, een paar zetten de tenten op en een paar koken. ’s Avons is iedereen kapot, en daarom gaan de meesten al vroeg naar bed. Daar hoor ik ook bij, good night sleep tight.

Vrijdag 2 oktober (Rainbow Beach)
Bepakt en bezakt vertrekken we om half 8 naar ons laatste meertje, Lake Wabby. We lopen 40 minuten, een flinke ‘exercise’, en dan komen we aan bij het prachtige meer tussen de bomen naast de gigantische zand duinen. Het is er heerlijk en we blijven er zo lang mogelijk. Helaas is er een tijd van komen en een tijd van gaan en om half 12 moesten we echt, echt weg. Net optijd kwamen we aan bij de ferry en was het avontuur afgelopen. Terug van de ferry kwamen er al meteen 4 auto’s vast te zitten, dus de boys in onze auto sprongen eruit en gingen helpen. Ik zat met de 2 Nederlandse meisjes voorin en we verveelde ons, en we dachten ‘lets have some fun’ dus probeerde alle auto’s in te halen. Zonder succes, want 10 minuten later stonden er 8 mannen aan de motorkap te duwen, wat ook wel een heel grappig gezicht was. Niet veel later was iedereen eruit en klaar om te gaan. Na een schoonmaak en controle van de auto zijn we eindelijk terug in ons hostel. Het zand de afgelopen dagen was vriend maar vooral vijand, dus de douche was heerlijk! We slapen allemaal vanavond nog in het hostel, dus de 2 Canadeese broer besluiten om voor iedereen spagetti te maken. We zijn one happy family geworden dus het zal wel weer even wennen zijn om morgen weer allemaal een iegen kant op te gaan, maar ik heb het hostel net geboekt en de bus is geregeld dus klaar om verder te gaan!

Zaterdag 3 oktober (Rainbow Beach - Noosa)
Van iedereen afscheid genomen en hop de bus in naar Noosa. Het is een onwijs leuk stadje, met heeel veel leuke winkels, restaurantjes en cafe’s. Het is vandaag wel onwijs warm en benauwd, dus we doen het rustig aan.